Emil Bratz to postać, która zapisała się w historii medycyny jako wybitny niemiecki lekarz psychiatra i neurolog. Urodził się 24 marca 1868 roku w Słupsku, a zmarł 14 kwietnia 1934 roku w Berlinie. Jego kariera zawodowa koncentrowała się na leczeniu alkoholizmu oraz badaniu zmian neuropatologicznych hipokampa w kontekście padaczki.
Bratz swoją edukację medyczną rozpoczął na renomowanych uczelniach, takich jak Uniwersytet w Heidelbergu, Würzburgu, Berlinie oraz Kilonii. W 1891 roku uzyskał tytuł doktora medycyny, co otworzyło mu drzwi do kariery medycznej. Po ukończeniu studiów, pierwsze kroki zawodowe stawiał w Roda, a później przeniósł swoją praktykę do Berlina.
Od 1923 roku Bratz pełnił funkcję dyrektora w Anstalt Dalldorf, co stanowiło ważny krok w jego profesjonalnej karierze. W 1933 roku przeszedł w stan spoczynku, kończąc tym samym swoją aktywną działalność w dziedzinie psychiatrii i neurologii, ale pozostawiając po sobie znaczący dorobek w badaniach medycznych.
Wybrane prace
Oto wyszczególnione prace Emila Bratza, które ilustrują jego wkład w dziedzinę neurologii i psychiatrii. Prace te obejmują różne aspekty i zagadnienia związane z tymi obszarami.
- Über Strychin und Brucin. Kiel, 1891,
- Die Behandlung der Trunksüchtigen unter dem bürgerlichen Gesetzbuch. Marhold, 1898,
- Geschäftsbericht über die ersten zwei Jahre der Reichsdeutschen Waffenbrüderlichen Vereinigung 1915 bis 1916 (1916),
- Humor in der Neurologie und Psychiatrie: gesammelt von den Fachärzten des deutschen Sprachgebiets. de Gruyter, 1930.
Przypisy
- Kreuter A. Deutschsprachige Neurologen und Psychiater: ein biographisch-bibliographisches Lexikon von den Vorläufern bis zur Mitte des 20. Jahrhunderts, Band 1. Saur, 1996 r. s. 175
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Zdzisława Kornacewicz-Jach | Ryszard Gellert | Marek Roslan | Oswald BumkeOceń: Emil Bratz