Oswald Conrad Eduard Bumke, urodzony 25 września 1877 roku w Słupsku, był wybitnym niemieckim lekarzem psychiatrą oraz neurologiem. Jego znacząca kariera akademicka obejmowała posadę profesora na Uniwersytecie w Rostocku, a także na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie przyczynił się do rozwoju nauk psychiatrycznych.
Jego praca i badania miały znaczący wpływ na rozwój psychiatrii, z uwagi na unikalne podejście do analizy i zrozumienia kwestii związanych z psychiką ludzką.
Życiorys
Albert Bumke (1843–1892), ojciec Oswalda, był znanym lekarzem, który asystował słynnemu patologowi Rudolfowi Virchowowi. Jego matka Emma (1850–1914) była córką fabrykanta Karla Westphala, a Oswald miał dwóch starszych braci, prawnika Erwina oraz Siegfrieda Bumke.
Oswald Bumke rozpoczął swoją edukację medyczną na Uniwersytecie we Fryburgu, a następnie kontynuował studia w Lipsku, Monachium oraz Halle. W 1901 roku uzyskał tytuł doktora medycyny na Uniwersytecie w Kilonii. Trzy lata później, w 1904 roku, zdobył habilitację pod opieką Alfreda Hoche i został Privatdozentem w Fryburgu. W 1910 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.
W 1914 roku został powołany na katedrę psychiatrii na Uniwersytecie w Rostocku, a dwa lata później stał się profesorem na Uniwersytecie we Wrocławiu. Jego kariera na tym stanowisku była jednak krótka, gdyż w 1918 roku miał propozycję objęcia katedry Uniwersytetu w Heidelbergu, której jednakże odmówił, z uwagi na podział kliniki neurologicznej oraz psychiatrycznej w tej instytucji.
W 1921 roku Bumke przejął katedrę psychiatrii po Paulie Flechsigu na Uniwersytecie w Lipsku. Kolejny ważny krok w jego karierze nastąpił w 1924 roku, kiedy zastąpił Emila Kraepelina na stanowisku dyrektora Instytutu Psychiatrycznego w Monachium. W latach 1928–1929 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu w Monachium, z kolei przez 22 lata kierował monachijską kliniką psychiatryczną.
Wybrane prace
Oswald Bumke, wybitny niemiecki psychiatra, przyczynił się do rozwoju psychologii i psychiatrii poprzez szereg znaczących publikacji. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z jego prac:
- Die Pupillenstörungen bei Geistes- und Nervenkrankheiten, 1904,
- Über nervöse Entartung. Berlin, 1912,
- Lehrbuch der Geisteskrankheiten. Wiesbaden, 1919,
- Das Unterbewusstsein. Eine Kritik, 1922,
- (Hrsg.) Handbuch der Geisteskrankheiten, 1928-1939,
- An den Grenzen der Psychiatrie, 1929,
- Handwörterbuch der psychischen Hygiene und der psychiatrischen Fürsorge. Berlin: W. de Gruyter & Co., 1931,
- Die Psychoanalyse und ihre Kinder, 1938,
- Der Staat und die Geisteskrankheiten, w dodatku do Handbuch der Geisteskrankheiten, 1939,
- Gedanken über die Seele. Berlin, 1941,
- Erinnerungen und Betrachtungen. Der Weg eines deutschen Psychiaters. Z kolekcją aforyzmów. München: Pflaum, 1952.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Emil Bratz | Zdzisława Kornacewicz-Jach | Ryszard Gellert | Marek RoslanOceń: Oswald Bumke