Andrzej Możejko

---

Młodość

Andrzej Możejko, znany syn Aleksandra, przyszedł na świat w Słupsku. Wkrótce po narodzinach jego rodzina podjęła decyzję o przeprowadzce do Łodzi. Tam spędził swoje młodzieńcze lata, kształtując swoją przyszłość.

Posiadał wykształcenie w dziedzinie ekonomii, zdobywając tytuł technika ekonomisty, co umożliwiło mu zrozumienie złożonych procesów gospodarczych.

Kariera klubowa

W swojej karierze piłkarskiej Andrzej Możejko rozpoczął działalność w Łódzkim Klubie Sportowym. W 1969 roku wcielił się do armii, gdzie pełnił zasadniczą służbę wojskową w Marynarce Wojennej. Jego talent szybko został dostrzeżony i w efekcie dobrych występów w meczach pomiędzy jednostkami wojskowymi, trafił do drużyny Floty Gdynia, która rywalizowała w trzeciej lidze, co miało miejsce w 1971 roku, kiedy to stał się piłkarzem trzecioligowego Widzewa Łódź.

Po meczu sparingowym pomiędzy łódzkim zespołem a Flotą Gdynia, trener Leszek Jezierski oraz kierownik drużyny Widzewa, Stefan Wroński, nawiązali kontakt z Możejką. Co ciekawe, mimo wcześniejszego podpisania wstępnego kontraktu z Wisłą Tczew, ostatecznie trafił do Łodzi. Kwota transferu wyniosła 3000 złotych, co było znaczącą kwotą w tamtych czasach.

Andrzej Możejko przeszedł z Widzewem drogę od trzeciej do pierwszej ligi, zdobywając jednocześnie liczne sukcesy w europejskich pucharach. W ten sposób stał się częścią jednej z najlepszych drużyn w historii tego klubu, znanej jako ”Wielki Widzew”, która eliminowała z rozgrywek europejskich takie potęgi jak Manchester City, Manchester United czy Juventus. Jego pierwsza bramka w I lidze miała miejsce 7 marca 1976 roku, podczas derbów Łodzi, kiedy to Widzew pokonał rywala 3:0, a Możejko strzelił gola w 2. minucie gry, pokonując bramkarza Jana Tomaszewskiego.

W 1981 i 1982 roku przyczynił się do zdobycia mistrzostwa Polski, a także zdobył srebrne medale w latach 1977, 1979 i 1980. W ciągu 11 sezonów spędzonych w łódzkiej drużynie, Możejko wystąpił w ponad 300 meczach. W tym okresie rozegrał 183 spotkania w najwyższej klasie rozgrywkowej, zdobywając 6 goli, a także 81 w drugiej lidze, 17 w Pucharze Polski oraz wiele innych w różnych pucharach europejskich, nie ujawnioną liczbę meczów w trzeciej lidze.

Z dorobkiem 183 występów w I lidze, Możejko zajmuje ekskluzywne 7. miejsce w klasyfikacji wszech czasów Widzewa Łódź, obok Krzysztofa Kamińskiego. W 1982 postanowił spróbować sił na zagranicznych boiskach, podpisując kontrakt z fińskim klubem Kokkolan Palloveikot, a rok później przeniósł się do Rauman Pallo. W 1985 powrócił do Polski i na stałe osiedlił się w Łodzi, kontynuując karierę w drugoligowym Starcie Łódź.

Jednakże w wyniku kontuzji, jaką doznał w meczu z Polonią Bytom, gdzie złamał nogę w sześciu miejscach i uszkodził więzadła, zakończył swoją karierę w 1987 roku jako zawodnik Kolejarza Łódź. Wzbudzał szacunek w swoim środowisku, znany był także pod pseudonimem ”Johnny”.

Styl gry

Andrzej Możejko to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiego futbolu, występując jako lewy obrońca. Jego nazwisko często pojawiało się w mediach w kontekście mundialu z 1978 roku, a wielu ekspertów uznaje go za jednego z najznakomitszych graczy na tej pozycji w latach 70. oraz na początku lat 80. XX wieku. W opinii kibiców był to zawodnik nie tylko szybki i przebojowy, ale również bardzo zaangażowany, co sprawiała, że stał się ulubieńcem publiczności.

Wśród licznych atutów Możejki szczególnie wyróżniała się jego szybkość. Charakterystycznym elementem jego gry było stawanie na piłce w trakcie meczu, co często powodowało frustrację wśród przeciwników. Dzięki swoim niekonwencjonalnym zachowaniom potrafił zyskać sympatię widzów, a jego styl gry na zawsze zapisał się w pamięci wielu miłośników piłki nożnej.

Postać, jakiej możesz nie spotkać oglądając piłkę przez sto lat! W czasie najbardziej gwałtownej walki potrafi stanąć na piłce i w tej pozycji dyskutować ze „swoimi” kibicami! Bo sektor na naszym stadionie, naprzeciwko budynku klubowego, nazwaliśmy „sektorem Możejki”, który miał ogromną grupę przysięgłych sympatyków i potrafił z nimi przegadać pół meczu. Grał i rozmawiał! Odpowiadał na pytania, kpił, żartował, docinał i cały czas gonił za piłką.

Zbigniew Boniek, „Na polu karnym”

Karierę rozpoczął jako napastnik, jednak zmiana pozycji na lewego obrońcę miała miejsce pod okiem trenera Leszka Jezierskiego. Jako obrońca aktywnie uczestniczył w akcjach ofensywnych klubu Widzew Łódź, gdzie jego styl gry nie zmieniał się, niezależnie od kolejnych szkoleniowców, takich jak Paweł Kowalski, Bronisław Waligóra, Jacek Machciński czy Władysław Żmuda.

W sierpniu 1979 roku pokazał swoje umiejętności, przeprowadzając znakomity rajd, który zaowocował efektowną bramką. To trafienie zapewniło Widzewowi zwycięstwo 1:0 w meczu z Zagłębiem Sosnowiec i zostało uwiecznione na łamach Dziennika Łódzkiego.

Wreszcie zdenerwowany nieporadnością napastników Możejko decyduje się na rajd, mija dwóch przeciwników i zza linii pola karnego oddaje mocny plasowany strzał w spojenie słupka z poprzeczką. (…) W swoich notesach możemy zanotować: bramka sezonu!

Andrzej Szymański, Dziennik Łódzki, 16 sierpnia 1979

Sukcesy

Andrzej Możejko osiągnął wiele znaczących sukcesów w swojej karierze piłkarskiej, w tym w szczególności podczas występów w klubie Widzew Łódź. Przez lata jego zespół wyróżniał się na krajowej scenie sportowej.

• zdobycie Mistrzostwa Polski w sezonach 1980/1981 oraz 1981/1982,
• zdobycie Wicemistrzostwa Polski w latach 1976/1977, 1978/1979 oraz 1979/1980.

Dalsza działalność

Po zakończeniu swojej sportowej kariery, Andrzej Możejko przez pewien czas pełnił rolę trenera w grupach młodzieżowych Włókniarza Pabianice. W 2011 roku, jako trener drużyny dziewcząt UMKS Zgierz, odniósł znaczące sukcesy, zdobywając Orlikową Ligę Mistrzów w województwie łódzkim w kategorii wiekowej 14–16 lat.

Możejko miał także znaczący wpływ na rozwój piłki nożnej w Widzewie Łódź. Po upadłości klubu w 2015 roku, aktywnie zaangażował się w proces reaktywacji drużyny, dołączając do trzyosobowego zarządu stowarzyszenia Reaktywacji Tradycji Sportowych Widzew, w towarzystwie Marcina Ferdzyna oraz Rafała Krakusa. Jako członek zarządu, przyczynił się do podjęcia działań, które miały na celu przywrócenie klubu do życia.

Andrzej Możejko był również związany z Ludwikiem Sobolewskim, będąc członkiem Stowarzyszenia Byłych Piłkarzy Widzewa Łódź, które honoruje i wspiera byłych zawodników klubu w ich dalszej działalności sportowej oraz społecznej.

Życie prywatne

Andrzej Możejko był osobą, która zapisała się w pamięci bliskich nie tylko jako utalentowany twórca, ale również jako oddany ojciec. Z pierwszego małżeństwa miał córkę Małgorzatę, a z drugiego małżeństwa zrodził syna Michała oraz córkę Monikę.

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie. Zmarł po ciężkiej chorobie w wieku 72 lat. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu komunalnym przy ul. Szczecińskiej w Łodzi.

Upamiętnienie

Andrzej Możejko to postać, która na zawsze pozostanie w pamięci kibiców. Jego wizerunek zdobił flagę fanów Widzewa Łódź, która była opatrzona hasłem ”Dzięki wam tu jesteśmy”. Wydarzenia związane z jego śmiercią miały swoje odbicie również w mediach.

Dzień po zmarciu piłkarza, oficjalne radio klubu, Widzew.fm, zorganizowało audycję poświęconą jego pamięci. Była to forma hołdu, która miała na celu przypomnienie o dokonaniach oraz wpływie, jaki miał na lokalną społeczność i klub.

W dniu 16 maja 2021 roku, przed rozpoczęciem meczu 30. kolejki I ligi, w którym Widzew Łódź zmierzył się z Termalicą Nieciecza, kibice i zawodnicy wznieśli się do chwili zadumy. W tym czasie uczczono go minutą ciszy, co symbolizowało wspólne przeżywanie straty. Dodatkowo, piłkarze wejściem na boisko z czarnymi opaskami na ramionach, wyrazili swój szacunek i pamięć o Andrzeju Możejce.

---

Oceń: Andrzej Możejko

---