Jan Konarski (rzeźbiarz)

---

Życiorys

Jan Konarski urodził się w Słupsku, gdzie ukończył I LO, instytucję, w której nauczał jego ojciec, Michał Konarski. Po zakończeniu edukacji w liceum, kontynuował naukę na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie miał możliwość zdobywać wiedzę pod okiem wybitnych profesorów, takich jak Alfred Wiśniewski oraz Adam Smolana. W 1972 roku Konarski obronił swój dyplom.

Za swoje osiągnięcia artystyczne został wyróżniony tytułem „Zasłużony działacz kultury” przez Ministra Kultury i Sztuki. Po 1972 roku aktywnie brał udział w licznych wystawach indywidualnych oraz zbiorowych, zarówno w Polsce, jak i w Danii oraz Niemczech. Dodatkowo, uczestniczył w międzynarodowych plenerach rzeźbiarskich.

Będąc zaangażowanym w społeczność artystyczną, Konarski był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Związku Artystów Rzeźbiarzy. Działał również w Zrzeszeniu Kaszubsko–Pomorskim. W Słupsku mieszkał ze swoją żoną Barbarą oraz dziećmi: Katarzyną Konarską i Michałem Konarskim.

Jan Konarski zmarł 2 maja 2007 roku. Po śmierci został pochowany na Starym Cmentarzu Komunalnym w Słupsku.

Projekty i realizacje rzeźbiarskie Jana Konarskiego

Jan Konarski, utalentowany rzeźbiarz, ma na swoim koncie imponujący zbiór projektów i realizacji, które wyrażają jego wrażliwość artystyczną.

Wśród najważniejszych dzieł znajdują się:

• popiersie Janusza Korczaka w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Słupsku,
• pomnik Jerzego Popiełuszki, usytuowany w Słupsku,
• 1977 – pomnik oficera PMH w Gdyni Witamino,
• 1981 – projekt pomnika Kardynała Tysiąclecia Stefana Wyszyńskiego,
• 1987 – pomnik Pomordowanym Aliantom II wojny światowej, zrealizowany według koncepcji Mirosława Jarugi, na Cmentarzu Komunalnym w Słupsku,
• 1995 – pomnik Monument Pojednania polsko–niemieckiego w Świerznie,
• 1998 – pomnik Józefa Piłsudskiego przed Belwederem w Warszawie, na podstawie rzeźby Stanisława Ostrowskiego,
• 1999 – pomnik Armii Krajowej w Radzyminie, pomnik Uczestników Bitwy warszawskiej, w formie integracji rzeźbiarsko-architektonicznej,
• 2000 – popiersie papieża Jana Pawła II w Radzyminie,
• 2002 – projekt pomnika księcia Bolesława Krzywoustego dla I L.O. w Słupsku oraz Pomnik Niezłomnym Żołnierzom Józefa Piłsudskiego w Nieporędzie – Białobrzegach,
• 2003 – popiersie Heinricha von Stephana dla I L.O. w Słupsku.

W zakresie rzeźb parkowych oraz kameralnych, jego twórczość obejmuje:

• 1975 – „Dziewczyny z piłką” w Słupsku,
• 1978 – „Ryby” w Słupsku,
• 1980 – „Ostatnie Tango” w Lęborku,
• 1986 – rzeźby do fontanny w Ustce,
• 1996 – rzeźby na frontonie kamienicy E. Wedla w Warszawie,
• 1999 – rzeźba na szczycie frontonu budynku Prokuratury Warszawa-Praga,
• 2001 – kopie dwóch rzeźb antycznych do Pałacu Prezydenckiego w Warszawie.

Co ciekawe, w 1978 roku powstała fontanna w Ustce, natomiast w 1989 roku Konarski zaprojektował Fontannę Przyjaźni na Starym Rynku w Słupsku, we współpracy z Edwardem Iwańskim.

Jego dorobek obejmuje także płaskorzeźby:

• 1978 – płaskorzeźba Janusza Korczaka dla Biblioteki Publicznej w Człuchowie,
• 1986 – herb Ustki,
• 1987 – płaskorzeźba dedykowana założycielowi Domu Kultury w Słupsku, K. Dąbrowskiemu,
• 1989 – płaskorzeźba dla Straży Pożarnej w Słupsku,
• 1989–1990 – Sala Herbowa w Urzędzie miasta i gminy w Miastku,
• 1990 – tablica pamiątkowa dla Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Słupsku,
• 1995 – herb miasta Słupska oraz tablica poświęcona Pionierom Słupska, w Ratuszu Urzędzie Miejskim,
• 2002 – płaskorzeźba Michała Wasylki w I L. O. w Słupsku,
• 2002 – płaskorzeźba Władysława Reymonta w Zespole Szkół Rolniczych w Słupsku,
• 2003 – płaskorzeźba poświęcona R. Schumanowi w I Gimnazjum w Słupsku.

Artysta uczestniczył również w wielu plenerach, w tym:

• 1974, 1975, 1976, 1977 – plener „Plener młodych” w Miastku,
• 1976 – plener „Tworzywa sztuczne” w Ustce,
• 1978, 1979, 1980, 1981, 1984 – plener „Ceramika dla architektury” w Lęborku i St. Gronowie,
• 1992–1994 – Międzynarodowy plener rzeźbiarski w drewnie „Grenzgänger” w Schwarzenbergu w Austrii, Haidmüle w Niemczech oraz Lenora w Czechach,
• 1998 – uczestnictwo w Międzynarodowym plenerze rzeźbiarskim w drewnie we Flensburgu, w Niemczech,
• 2001 – udział w Międzynarodowym plenerze rzeźbiarskim w drewnie „Getanzte emotionen” w St. Blasien, w Niemczech,
• 2003 – udział w Międzynarodowym plenerze rzeźbiarskim w drewnie „Angel” w St. Blasien w Niemczech.

Jan Konarski ma na swoim koncie również wiele wystaw, zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych:

• 1972 – pierwsza podyplomowa wystawa w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Słupsku,
• 1976 – wystawa w Biurze Wystaw Artystycznych – Baszta Czarownic oraz MPiK-u w Słupsku,
• 1976 – wystawa w Gminnej Galerii Sztuki Współczesnej w Dębnicy Kaszubskiej,
• 1983 – wystawa rysunku w Galerii Wojewódzkiego Domu Kultury w Słupsku,
• 1973 – udział w Międzynarodowej wystawie w Neubrandenburgii w Niemczech oraz w Gladsaxe w Danii,
• 1974 – udział w wystawie w czterech miastach: Koszalin, Warszawa, Słupsk, Miastko,
• 1975 – wystawy w Szczecinie, Koszalinie, Miastku oraz w Słupsku,
• 1976 – wystawa rysunku i rzeźby w Berlinie, Niemcy oraz w Koszalinie, Miastku, Słupsku i Dębnicy Kaszubskiej,
• 1977, 1978 – udział w wystawach w Słupsku i Lęborku,
• 1979 – udział w wystawach w Słupsku, Lęborku oraz St. Gronowie,
• 1980 – udział w wystawach w Słupsku, Debrznie oraz St. Gronowie,
• 1988 – udział w wystawie w Salonie Zimowym Rzeźby w Warszawie.

Tego rodzaju projekty i wystawy podkreślają nie tylko talent artysty, ale także jego wkład w rozwój oraz popularyzację sztuki rzeźbiarskiej w Polsce.

---

Oceń: Jan Konarski (rzeźbiarz)

---