Grażyna Świtała


Grażyna Janina Świtała−Kettner to niezwykle utalentowana osobowość związana z polską sceną muzyczną. Urodziła się 27 lutego 1954 roku w Słupsku, a swoje życie zakończyła 25 lipca 2003 roku w Warszawie. Jako piosenkarka i kompozytorka, pozostawiła po sobie trwały ślad w sercach wielu słuchaczy.

Była nie tylko artystką, ale również założycielką oraz prezesem fundacji „Naprawdę czeka ktoś”, która miała na celu wspieranie dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami. Grażyna organizowała pięć edycji Festiwalu dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej, tworząc przestrzeń do rozwoju i artystycznego wyrażania się dla młodych talentów.

Za swoją działalność na rzecz lokalnej społeczności otrzymała „Medal Stanisława Staszica”, co świadczy o jej ogromnym wkładzie w kulturalny rozwój regionu Ciechocinka. Dodatkowo została uhonorowana tytułem Damy Orderu Uśmiechu, co podkreśla jej poświęcenie i miłość do dzieci.

Życiorys

Grażyna Świtała, artystka o bogatym talencie, przyszła na świat w Słupsku, gdzie spędziła dzieciństwo, nim przeprowadziła się do Szczytna i Gliwic. Była córką Janiny, która żyła w latach 1930-1997, oraz Czesława, który zmarł w 2020 roku. Już w młodym wieku zaczęła wykazywać pasje artystyczne, które później rozwinęła w formalnej edukacji.

Ukończyła Wydział Wokalny w Średniej Szkole Muzycznej w Gliwicach, a następnie kontynuowała naukę na Wydziale Pedagogicznym Akademii Muzycznej w Katowicach. Jej muzyczne umiejętności obejmowały grę na skrzypcach, fortepianie oraz akordeonie. Podczas studiów zyskała doświadczenie, współpracując z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach.

W 1970 roku rozpoczęła swoją solową karierę, występując na VIII Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Jej repertuar obejmował głównie muzykę country i pop, a największą popularność zdobyła w latach 70. i 80. XX wieku. Wylansowała wiele hitów, takich jak: „Ale Magda mówi”, „Słońce tego lata”, „Dwa serca jak pociągi dwa”, „Kocha się za nic”, „Moja miłość bez imienia”, „Obejmij mnie”, „Tak jak przed laty”, „Wyjście z cienia”, a także „Zabierz kobietę”. Pod pseudonimem Grażyna Kettner skomponowała utwory, takie jak „Moja miłość bez imienia” oraz „Tylko tyle”.

Artystka brała udział w licznych krajowych oraz międzynarodowych festiwalach piosenki, dumnie reprezentując Polskę na festiwalach w Lublanie, Budapeszcie czy Ułan Bator. W 1983 roku wystąpiła na Pikniku Country w Mrągowie. Jej występy obejmowały również koncerty w Kanadzie, Kuwejcie, Mongolii, na Kubie oraz na Wyspach Kanaryjskich.

W 1995 roku Grażyna Świtała założyła fundację „Naprawdę czeka ktoś”, której celem było wspieranie artystycznie uzdolnionej młodzieży z niepełnosprawnościami. Już rok później zainicjowała Festiwal Piosenki Młodzieży Niepełnosprawnej w Ciechocinku, co było świadectwem jej ogromnej troski o utalentowanych młodych artystów.

Artystka zmarła w jednym z warszawskich szpitali na skutek krwiaka mózgu. W dniu 31 lipca 2003 roku została pochowana w rodzinnym grobie na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach, w sektorze LF8, rząd A, grób 8, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej muzyce.

Życie prywatne

Grażyna Świtała, znana ze swojej kariery artystycznej, ma również ciekawą historię życia osobistego. Jej pierwszy mąż, Krzysztof Kettner, który jest ginekologiem, był towarzyszem jej życia przez krótki czas, ponieważ rozstali się po dwóch latach małżeństwa.

Następnie artystka przez dekadę związana była z Andrzejem Rutkowskim, kompozytorem odpowiedzialnym za wiele jej hitów. W trakcie tego związku przyszła na świat ich córka, Agata Świerczewska, która przyszła na świat w 1989 roku.

Agata zdobyła popularność jako uczestniczka drugiej edycji programu The Voice of Poland, co jeszcze bardziej uwydatnia talent artystyczny, którego dziedzictwo kontynuuje.

Dyskografia

Dyskografia Grażyny Świtały jest bogata w różnorodne nagrania, które odzwierciedlają jej niezwykły styl muzyczny oraz osobowość artystyczną. Poniżej przedstawiamy listę najważniejszych wydawnictw:

  • Moja miłość bez imienia (LP, Polskie Nagrania „Muza”, 1987),
  • Kolędy i pastorałki (LP, Polskie Nagrania Muza, 1987),
  • Kocha się za nic – Największe przeboje (MC, Phonex, 1991),
  • Przeboje mojej babci (CD, Intersonus, 1992),
  • Ach, śpij kochanie (CD, ZPR Records, 1998),
  • Moja muzyczka (CD, ZPR Records, 2001),
  • Ja nie umiem zmieniać przyjaciół (LP, Polskie Nagrania Muza, 1989),
  • Piosenki Andrzeja Rutkowskiego (CD, Polskie Nagrania Muza, 1998),
  • Piąta pora roku (CD, MTJ, 1998),
  • Warszawa w piosence (CD, EMI Music Poland, 2000),
  • Wojciech Młynarski – Prawie całość (CD, EMI Music Poland, 2001).

Każdy z tych albumów przyczynił się do ugruntowania jej pozycji na polskiej scenie muzycznej. Grażyna Świtała pozostaje jedną z znaczących postaci w polskiej muzyce, a jej twórczość na pewno będzie się rozwijać w nadchodzących latach.

Przypisy

  1. Katarzyna Piotrowiak: Opowieść o Grażynie Świtale. wyborcza.pl.
  2. Grażyna Świtała nie żyje. money.pl, 25.07.2003 r. [dostęp 09.04.2010 r.]
  3. a b c d e Andrzej A. Olszewski, Tylko śmierć się Jej oparła, „Kurek Mazurski”, kurekmazurski.pl, 20.08.2003 r.
  4. Gliwice – cmentarze komunalne. polski-cmentarz.pl.
  5. The Voice of Poland: Agata Świerczewska zdobyła uznanie jury. muzyka.onet.pl.

Oceń: Grażyna Świtała

Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:22