Otto Freundlich, urodzony 10 lipca 1878 roku w Słupsku, to postać, która wpisała się w historię sztuki jako niemniejszy malarz, rzeźbiarz oraz teoretyk związany z pierwszą awangardą. Jego życie zakończyło się tragicznie 9 marca 1943 roku w obozie koncentracyjnym KL Lublin, co miało miejsce podczas okresu II wojny światowej.
Freundlich był jednym z pionierów sztuki abstrakcyjnej, co czyni go istotnym reprezentantem tego kierunku w sztuce. Jego twórczość świadczyła o licznych innowacjach oraz poszukiwaniach formalnych, które miały na celu przekroczenie granic tradycyjnego postrzegania sztuki.
Życiorys
Otto Freundlich, artysta o bogatej i złożonej historii, początkowo zamierzał zostać handlowcem, a później stomatologiem, jednak właściwą drogę w sztuce odnalazł dopiero w wieku 27 lat. Jego wyjątkowa kariera artystyczna rozwijała się w takich miastach jak Berlin, Florencja oraz Paryż. W stolicy Francji powstały jego pierwsze dzieła sztuki nieużytkowej, w tym znana „Kompozycja dekoracyjna”.
Oryginalność jego prac została na szerszą skalę dostrzegalna przez krytyków sztuki w 1912 roku, kiedy to artysta zaprezentował cztery obrazy na prestiżowej wystawie zorganizowanej przez Związek Artystów w Kolonii. Wkrótce po tym wydarzeniu, w 1913 roku, francuski poeta i teoretyk sztuki, Guillaume Apollinaire, w swoim albumie pt. „Nowoczesne malarstwo” określił Freundlicha jako jednego z najciekawszych niemieckich malarzy.
W latach dwudziestych XX wieku Freundlich zyskał znaczne uznanie jako artysta. Niestety, po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w Niemczech, naziści uznali jego sztukę za zdegenerowaną, co zakończyło się zniszczeniem większości jego prac. Powodowany prześladowaniami, artysta był zmuszony do ucieczki do Francji. W 1943 roku został jednak aresztowany przez Gestapo. Wkrótce po tym tragicznym wydarzeniu zginął w obozie koncentracyjnym KL Lublin.
Freundlich pozostawił po sobie około 550 różnorodnych dzieł, jednak nieoczekiwanie niewiele z nich przetrwało do dzisiejszych czasów. Te, które zachowały się, są eksponowane w prestiżowych miejscach, takich jak nowojorskie Museum of Modern Art, paryskie Centre Georges Pompidou oraz monachijskie Neue Pinakothek. Największa kolekcja, zawierająca 50 obrazów, rzeźb, rysunków, grafik, witraży oraz mozaik, znajduje się w Musée Tavet-Delacour pod Paryżem. Dzięki owocnej współpracy z tym muzeum, w 2008 roku Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku zorganizowało pierwszą w Polsce prezentację dzieł Freundlicha, co przyczyniło się do popularyzacji jego twórczości w kraju.
Jednym z najbardziej ambitnych, lecz nigdy nie zrealizowanych projektów Freundlicha były tzw. rzeźbiarskie drogi. Artysta miał w planach zbudowanie monumentalnych, 20–30-metrowych betonowych rzeźb w krajach całej Europy, które miałyby stanowić największą międzynarodową plenerową ekspozycję sztuki, sprzyjającą łączeniu narodów. Projekt zakładał utworzenie dwóch osi: północno–południowej oraz zachodnio–wschodniej, na ich przecięciu miałby stanąć symboliczny obiekt – „Latarnia siedmiu sztuk”. W latach 70. działalność w tej kwestii rozpoczęło Stowarzyszenie Europejska Droga Pokoju – Droga Rzeźb w Europie – Stowarzyszenie Otto Freundlicha, z siedzibą w St. Wendel w Niemczech. Do 2007 roku zrealizowano 53 rzeźby, z których jedna znajduje się w Słupsku.
Warto podkreślić, że w Słupsku wciąż znajduje się rodzinny dom artysty, usytuowany przy ul. J. Tuwima (dawniej Hospitalstrasse) pod numerem 34. To istotne miejsce nie tylko dla miłośników sztuki, ale i dla lokalnej historii kulturowej.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Paul Geisler | Dieter Schönbach | Grażyna Auguścik | Marta Kumik | Piotr Domaradzki (filmowiec) | Adriana Kalska | Grażyna Świtała | Bogdan Kułakowski | Błażej Michalski | Kacper Kuszewski | Magdalena Lamparska | Andrzej Stech | Jan Konarski (rzeźbiarz) | Grzegorz Drukarczyk | Filip Gurłacz | Sarsa | Antoni Śliwa | Kayanis | Jarosław Wujcik | Jan MisiekOceń: Otto Freundlich